Accueil > Other langages / Otros idiomas / Altri idiomi / Andere Sprachen... > Ελληνικά > Από την πολιτική στη ζωή: απαλλάσσοντας την αναϠ(...)

Από την πολιτική στη ζωή: απαλλάσσοντας την Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¯Î± από την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î® Î¼Ï…Î»ÏŒÏ€ÎµÏ„Ï Î±

vendredi 31 octobre 2008

Toutes les versions de cet article : [Deutsch] [ελληνικά] [English] [français] [italiano] [srpskohrvastski] [Türkçe]

Το ÏƒÏ…Î³ÎºÎµÎºÏ Î¹Î¼Î­Î½Î¿ κείμενο ασκεί ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ® στην Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ ÏŒ Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿ σκέψης και στις Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ­Ï‚ που Ï‡Ï Î·ÏƒÎ¹Î¼Î¿Ï€Î¿Î¹ÎµÎ¯ και Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î±Î¸ÎµÎ¯ να Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¯ÏƒÎµÎ¹ απ’ αυτόν την Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¯Î±.

Από τον Ï€Ï ÏŽÏ„Î¿ ÎºÎ±Î¹Ï ÏŒ που ο Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ Î¿Ï Î¯ÏƒÏ„Î·ÎºÎµ ως ένα Î¾Î­Ï‡Ï‰Ï Î¿ Ï Î¹Î¶Î¿ÏƒÏ€Î±ÏƒÏ„Î¹ÎºÏŒ κίνημα Î¼Î­Ï‡Ï Î¹ και ÏƒÎ®Î¼ÎµÏ Î±, έχει συνδεθεί με την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬, αλλά η ÏƒÏ Î½Î´ÎµÏƒÎ· ήταν πάντα άβολη. Οι Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¿Î¯ που ήταν σε θέση εξουσίας (ÏƒÏ…Î¼Ï€ÎµÏ Î¹Î»Î±Î¼Î²Î±Î½Î¿Î¼Î­Î½Ï‰Î½ εκείνων που Î±Ï…Ï„Î¿Î±Ï€Î¿ÎºÎ±Î»Î¿Ï Î½Ï„Î±Î½ Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Î¯, όπως οι ηγέτες της CNT και του FAI στην Ισπανία στο 1936-37) εκλάμβαναν τον Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÏŒ στόχο της Î¿Î»Î¿ÎºÎ»Î·Ï Ï‰Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î¼ÎµÏ„Î±Ï„Ï Î¿Ï€Î®Ï‚ της ζωής και την Î±Ï€Î¿Ï Ï Î­Î¿Ï…ÏƒÎ± Î±Ï Ï‡Î®, πως οι στόχοι θα Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ ήδη να Ï…Ï€Î¬Ï Ï‡Î¿Ï…Î½ στα μέσα του αγώνα, ως ένα εμπόδιο στα πολιτικά τους Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î±. Η Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÎ® ÎµÎ¾Î­Î³ÎµÏ ÏƒÎ· ξεσπάει πάντα Ï€Î­Ï Î± από κάθε πολιτικό Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î±, και οι πιο συνεπείς Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Î¯ είδαν την Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¿Ï€Î¿Î¯Î·ÏƒÎ· των Î¿Î½ÎµÎ¯Ï Ï‰Î½ τους Î±ÎºÏ Î¹Î²ÏŽÏ‚ σ’ αυτό το άγνωστο, Î¼Î±ÎºÏ Î¹Î½ÏŒ Î¼Î­Ï Î¿Ï‚. Κι όμως, κατά ÎºÎ±Î¹Ï Î¿Ï Ï‚, όταν οι φλόγες της ÎµÎ¾Î­Î³ÎµÏ ÏƒÎ·Ï‚ κόπαζαν (ή ακόμη και σε Ï€ÎµÏ Î¹Ï€Ï„ÏŽÏƒÎµÎ¹Ï‚ όπως αυτή της Ισπανίας το 1936-37, όπου έκαιγαν ακόμα Î¶Ï‰Î·Ï Î¬), ηγετικοί Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Î¯ Î­Î²Ï Î¹ÏƒÎºÎ±Î½ ξανά τη θέση τους ως «συνείδηση της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚Â». Όμως, αν η ÎµÏ…Ï Ï Ï„Î·Ï„Î± των Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÏŽÎ½ Î¿Î½ÎµÎ¯Ï Ï‰Î½ και οι Î±Ï Ï‡Î­Ï‚ που αυτή ÎµÏ†Î±Ï Î¼ÏŒÎ¶ÎµÎ¹ έχουν αποτελέσει εμπόδιο στα πολιτικά σχέδια της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚, αυτά τα σχέδια έχουν γίνει μια Ï€Î¿Î»Ï Î¼ÎµÎ³Î±Î»Ï Ï„ÎµÏ Î· Î¼Ï…Î»ÏŒÏ€ÎµÏ„Ï Î± Î³Ï Ï Ï‰ από το λαιμό του Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Ï ÎºÎ¹Î½Î®Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚, Ï€Î±Ï Î±ÏƒÏ Ï Î¿Î½Ï„Î±Ï‚ το Ï€Ï Î¿Ï‚ τα κάτω με το Â«Ï ÎµÎ±Î»Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÂ» που δεν Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να Î¿Î½ÎµÎ¹Ï ÎµÏ ÎµÏ„Î±Î¹.

Για την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬, ο κοινωνικός αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση είναι ουσιαστικά ένα πολιτικό Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î± Ï€Ï Î¿Ï‚ υλοποίηση, με κάθε Î±Ï Î¼ÏŒÎ´Î¹Î¿ μέσο. Μια τέτοια αντίληψη Ï€Ï Î¿Ï†Î±Î½ÏŽÏ‚ Ï‡Ï ÎµÎ¹Î¬Î¶ÎµÏ„Î±Î¹ μια πολιτική μεθοδολογία αγώνα και μια τέτοια μεθοδολογία είναι αναγκασμένη να Î±Î½Ï„Î¹ÎºÏ Î¿Ï ÏƒÎµÎ¹ Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÎ­Ï‚ βασικές Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ­Ï‚ ιδέες. Î Ï ÏŽÏ„Î± απ’ όλα, η πολιτική σαν μια Î´Î¹Î±ÎºÏ Î¹Ï„Î® ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¯Î± κοινωνικής Ï Ï€Î±Ï Î¾Î·Ï‚ είναι ο Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ των αποφάσεων που ÎºÎ±Î¸Î¿Ï Î¯Î¶Î¿Ï…Î½ της ζωές μας από την εκτέλεση αυτών των αποφάσεων. Αυτός ο Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ ÎµÎ´Ï ÎµÏ ÎµÎ¹ σε Î¸ÎµÏƒÎ¼Î¿Ï Ï‚ που λαμβάνουν και επιβάλλουν εκείνες τις αποφάσεις. Έχει Î¼Î¹ÎºÏ Î® σημασία πόσο Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¹ÎºÎ¿Î¯ ή συναινετικοί είναι αυτοί οι θεσμοί: ο Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ και η θεσμοποίηση που είναι ÏƒÏ Î¼Ï†Ï…Ï„Î± με την πολιτική, πάντα Î±Ï€Î¿Ï„ÎµÎ»Î¿Ï Î½Îµ μια επιβολή απλά και μόνο επειδή Î±Ï€Î±Î¹Ï„Î¿Ï Î½ οι αποφάσεις να Ï€Î±Î¯Ï Î½Î¿Î½Ï„Î±Î¹ Ï€Ï Î¹Î½ την εμφάνιση των Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏ„Î¬ÏƒÎµÏ‰Î½ στις οποίες ÎµÏ†Î±Ï Î¼ÏŒÎ¶Î¿Î½Ï„Î±Î¹. Αυτό καθιστά Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„Î¿ να Ï€Î±Î¯Ï Î½Î¿Ï…Î½ τη Î¼Î¿Ï Ï†Î® γενικευμένων κανόνων που Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ πάντα να ÎµÏ†Î±Ï Î¼ÏŒÎ¶Î¿Î½Ï„Î±Î¹ σε ÏƒÏ…Î³ÎºÎµÎºÏ Î¹Î¼Î­Î½Î¿Ï… Ï„Ï Ï€Î¿Ï… καταστάσεις, μη λαμβάνοντας υπόψην τις ειδικές Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏ„Î¬ÏƒÎµÎ¹Ï‚. Εδώ συναντώνται οι ÏƒÏ€ÏŒÏ Î¿Î¹ της ιδεολογικής σκέψης -κατά την οποία οι ιδέες Î¿Ï Î¯Î¶Î¿Ï…Î½ τις Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹ÏŒÏ„Î·Ï„ÎµÏ‚ των ατόμων αντί να ÎµÎ¾Ï…Ï€Î·Ï ÎµÏ„Î¿Ï Î½ τα άτομα ώστε να Î±Î½Î±Ï€Ï„Ï Î¾Î¿Ï…Î½ τα δικά τους σχέδιά-, αλλά θα Î±Î½Î±Ï†ÎµÏ Î¸ÏŽ σ’ αυτό Î±Ï Î³ÏŒÏ„ÎµÏ Î±. Ανάλογης σημασίας από μια Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ® Ï€Ï Î¿Î¿Ï€Ï„Î¹ÎºÎ® είναι το γεγονός πως η εξουσία έγκειται σ’ Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚ τους Î¸ÎµÏƒÎ¼Î¿Ï Ï‚ που αποφασίζουν και επιβάλλουν. Και η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¯ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ· αντίληψη του ÎºÎ¿Î¹Î½Ï‰Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î±Î³ÏŽÎ½Î± είναι Î±ÎºÏ Î¹Î²ÏŽÏ‚ αυτή του να ÎµÏ€Î·Ï ÎµÎ¬ÏƒÎ¿Ï…Î½, να Ï€Î¬Ï Î¿Ï…Î½ τον έλεγχο ή να Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î®ÏƒÎ¿Ï…Î½ εναλλακτικές εκδοχές αυτών των θεσμών. Με άλλα λόγια, είναι ένας αγώνας για να Ï„Ï Î¿Ï€Î¿Ï€Î¿Î¹Î®ÏƒÎµÎ¹, όχι για να ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î­ÏˆÎµÎ¹ θεσμοθετημένες εξουσιαστικές σχέσεις.

Αυτή η [Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¯ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ·] αντίληψη αγώνα με την Ï€Ï Î¿Î³Ï Î±Î¼Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÎ® της βάση απαιτεί μια Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ· ως μέσο διεξαγωγής του αγώνα. Η Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ· Î±Î½Ï„Î¹Ï€Ï Î¿ÏƒÏ‰Ï€ÎµÏ ÎµÎ¹ τον αγώνα, επειδή είναι η συμπαγής Î­ÎºÏ†Ï Î±ÏƒÎ· του Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„ÏŒÏ‚ της. Αν οι εμπλεκόμενοι Î¿Ï Î¯ÏƒÎ¿Ï…Î½ το Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î± ως επαναστατικό και Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÏŒ, τότε το Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î± Î­Ï Ï‡ÎµÏ„Î±Î¹ να Î±Î½Ï„Î¹Ï€Ï Î¿ÏƒÏ‰Ï€ÎµÏ ÏƒÎµÎ¹ την επανάσταση και την Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¯Î± για Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚, και η Î´Ï Î½Î±Î¼Î· της Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚ εξισώνεται με τη Î´Ï Î½Î±Î¼Î· του ÎµÏ€Î±Î½Î±ÏƒÏ„Î±Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï ÎºÎ±Î¹ Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Ï Î±Î³ÏŽÎ½Î±. Ένα τέτοιο Î¾ÎµÎºÎ¬Î¸Î±Ï Î¿ Ï€Î±Ï Î¬Î´ÎµÎ¹Î³Î¼Î± εντοπίζεται στην Ισπανική επανάσταση, όπου η ηγεσία της CNT Î±Ï†Î¿Ï ÎµÎ½Î­Ï€Î½ÎµÏ…ÏƒÎµ τους ÎµÏ Î³Î¬Ï„ÎµÏ‚ και τους Ï‡Ï‰Ï Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ της Καταλονίας να Î±Ï€Î±Î»Î»Î¿Ï„Ï Î¹ÏŽÏƒÎ¿Ï…Î½Îµ τα μέσα Ï€Î±Ï Î±Î³Ï‰Î³Î®Ï‚ (όπως και όπλα με τα οποία σχημάτισαν τις ÎµÎ»ÎµÏ Î¸ÎµÏ ÎµÏ‚ πολιτοφυλακές τους), δεν διέλυσε την Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ· ώστε να ÎµÏ€Î¹Ï„Ï Î­ÏˆÎµÎ¹ στους ÎµÏ Î³Î¬Ï„ÎµÏ‚ να ÎµÎ¾ÎµÏ ÎµÏ…Î½Î®ÏƒÎ¿Ï…Î½ την Î±Î½Î±Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î¯Î± της κοινωνικής ζωής με τους Î´Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ τους ÏŒÏ Î¿Ï…Ï‚. Αντίθετα ανέλαβε τη διοίκηση της Ï€Î±Ï Î±Î³Ï‰Î³Î®Ï‚. Αυτή η ÏƒÏ Î³Ï‡Ï…ÏƒÎ· με το συνδικάτο να αναλαμβάνει τη διοίκηση της αυτό-Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚ των ÎµÏ Î³Î±Ï„ÏŽÎ½ είχε αποτελέσματα που Î¼Ï€Î¿Ï Î¿Ï Î½ να Î¼ÎµÎ»ÎµÏ„Î·Î¸Î¿Ï Î½ από οποιονδήποτε είναι Ï€Ï ÏŒÎ¸Ï…Î¼Î¿Ï‚ να δει τα γεγονότα ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ¬. Επομένως, όταν ο αγώνας ενάντια στην Î¬Ï Ï‡Î¿Ï…ÏƒÎ± τάξη Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¯Î¶ÎµÏ„Î±Î¹ από τα άτομα που τον διεξάγουνε και εναποτίθεται στα Ï‡Î­Ï Î¹Î± της Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚, Ï€Î±Ï ÎµÎ¹ να είναι το Î±Ï…Ï„Î¿Ï€Ï Î¿ÏƒÎ´Î¹Î¿Ï Î¹ÏƒÎ¼Î­Î½Î¿ σχέδιο αυτών των ατόμων και αντιθέτως καταλήγει να είναι μια ÎµÎ¾Ï‰Ï„ÎµÏ Î¹ÎºÎ® υπόθεση στην οποία αυτά αφοσιώνονται. Επειδή αυτή η υπόθεση εξισώνεται με την Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·, η Ï€Ï Ï‰Ï„Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ® Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹ÏŒÏ„Î·Ï„Î± των ατόμων που αφοσιώνονται σ’ αυτήν είναι η Î´Î¹Î±Ï„Î®Ï Î·ÏƒÎ· και η επέκταση της Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚.

Στην Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î±, η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î® Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ· είναι το μέσο με το οποίο η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ σχεδιάζει να Î¼ÎµÏ„Î±Ï„Ï Î­ÏˆÎµÎ¹ τις θεσμοθετημένες σχέσεις εξουσίας. Είτε αυτό γίνει μέσω της Î±Ï€ÎµÏ Î¸Ï…Î½ÏƒÎ·Ï‚ στους ÏƒÎ·Î¼ÎµÏ Î¹Î½Î¿Ï Ï‚ ÎºÏ…Î²ÎµÏ Î½ÏŽÎ½Ï„ÎµÏ‚ και την άσκηση Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¹ÎºÏŽÎ½ δικαιωμάτων, είτε μέσω της εκλογικής ή βίαιης κατάκτησης της ÎºÏ Î±Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ εξουσίας, είτε μέσω της θεσμικής Î±Ï€Î±Î»Î»Î¿Ï„Ï Î¯Ï‰ÏƒÎ·Ï‚ των μέσων Ï€Î±Ï Î±Î³Ï‰Î³Î®Ï‚ είτε μέσω ενός ÏƒÏ…Î½Î´Ï…Î±ÏƒÎ¼Î¿Ï Ï„Ï‰Î½ Ï€Î±Ï Î±Ï€Î¬Î½Ï‰, είναι Î¼Î¹ÎºÏ Î®Ï‚ σημασίας. Για να το Ï€ÎµÏ„Ï Ï‡ÎµÎ¹ αυτό η Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ· Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î±Î¸ÎµÎ¯ να Î¼ÎµÏ„Î±Ï„Ï Î­ÏˆÎµÎ¹ τον εαυτό της σε μια εναλλακτική εξουσία ή σε μια αντί-εξουσία: αυτός είναι ο λόγος που Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να ÎµÎ½ÏƒÏ„ÎµÏ Î½Î¹ÏƒÏ„ÎµÎ¯ τη ÏƒÎ·Î¼ÎµÏ Î¹Î½Î® ιδεολογία της εξουσίας, δηλαδή τη Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¯Î±. Î”Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¯Î± είναι εκείνο το ÏƒÏ ÏƒÏ„Î·Î¼Î± Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼Î­Î½Ï‰Î½ και θεσμοθετημένων Ï„Ï ÏŒÏ€Ï‰Î½ λήψης αποφάσεων που απαιτεί τη Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î¯Î± κοινωνικής συναίνεσης ώστε να ÎµÎ½ÎµÏ Î³Î¿Ï€Î¿Î¹Î·Î¸Î¿Ï Î½ τα Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î±. Αν και η εξουσία πάντα έγκειται στον εξαναγκασμό, στα Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¹ÎºÎ¬ πλαίσια δικαιολογείται μέσω της συγκατάθεσης πως Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να ÎºÎµÏ Î´Î¯ÏƒÎµÎ¹. Αυτός είναι ο λόγος που είναι Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„Î¿ για την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ να αναζητά όσους Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿Ï…Ï‚ Î¿Ï€Î±Î´Î¿Ï Ï‚ γίνεται, μάζες που να ÏƒÏ…Î¼Ï†Ï‰Î½Î¿Ï Î½ και να Ï…Ï€Î¿ÏƒÏ„Î·Ï Î¯Î¶Î¿Ï…Î½ τα Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î¬ της. Έτσι αφοσιωμένη στη Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¯Î±, η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να ÎµÎ½ÏƒÏ„ÎµÏ Î½Î¹ÏƒÏ„ÎµÎ¯ την ποσοτική ψευδαίσθηση.

Η Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î¬Î¸ÎµÎ¹Î± να ÎºÎµÏ Î´Î¯ÏƒÎµÎ¹ Î¿Ï€Î±Î´Î¿Ï Ï‚ απαιτεί την επίκληση στον ελάχιστο κοινό Ï€Î±Ï Î¿Î½Î¿Î¼Î±ÏƒÏ„Î®. Έτσι αντί να συνεχίζει μια ζωτική Î¸ÎµÏ‰Ï Î·Ï„Î¹ÎºÎ® ÎµÎ¾ÎµÏ ÎµÏ Î½Î·ÏƒÎ·, η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ Î±Î½Î±Ï€Ï„Ï ÏƒÏƒÎµÎ¹ μια ÏƒÎµÎ¹Ï Î¬ απλοϊκών δογμάτων μέσω των οποίων βλέπει τον κόσμο και μια λιτανεία από ηθικά αίσχη που Î´Î¹Î±Ï€Ï Î¬Ï„Ï„Î¿Î½Ï„Î±Î¹ από τους ÏƒÎ·Î¼ÎµÏ Î¹Î½Î¿Ï Ï‚ ÎºÏ…Î²ÎµÏ Î½ÏŽÎ½Ï„ÎµÏ‚. Με αυτόν τον Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿ οι Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¿Î¯ ελπίζουν να έχουν μαζική απήχηση. Κάθε αμφισβήτηση ή ÎµÎ¾ÎµÏ ÎµÏ Î½Î·ÏƒÎ· έξω από το ιδεολογικό πλαίσιο καταδικάζεται ÏƒÏ†Î¿Î´Ï Î¬ ή αντιμετωπίζεται Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚ κατανόηση. Η ανικανότητα για ÏƒÎ¿Î²Î±Ï Î® Î¸ÎµÏ‰Ï Î·Ï„Î¹ÎºÎ® ÎµÎ¾ÎµÏ ÎµÏ Î½Î·ÏƒÎ· είναι το κόστος της αποδοχής της ποσοτικής ψευδαίσθησης, ÏƒÏ Î¼Ï†Ï‰Î½Î± με την οποία ο Î±Ï Î¹Î¸Î¼ÏŒÏ‚ των οπαδών, Î±Î½ÎµÎ¾Î¬Ï Ï„Î·Ï„Î± από την παθητικότητα και την άγνοιά τους, είναι αυτός που αντανακλά τη Î´Ï Î½Î±Î¼Î· ενός κινήματος και όχι η ποιότητα και η συνέπεια ιδεών και Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ®Ï‚.

Επιπλέον η πολιτική αναγκαιότητα της Î±Ï€ÎµÏ Î¸Ï…Î½ÏƒÎ·Ï‚ «στις μάζες» οδηγεί την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ να Ï‡Ï Î·ÏƒÎ¹Î¼Î¿Ï€Î¿Î¹ÎµÎ¯ τη μέθοδο της Î´Î¹Î±Ï„Ï Ï€Ï‰ÏƒÎ·Ï‚ Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÏŽÎ½ (όχι συνολικών) αιτημάτων Ï€Ï Î¿Ï‚ τους ÏƒÎ·Î¼ÎµÏ Î¹Î½Î¿Ï Ï‚ ÎºÏ…Î²ÎµÏ Î½ÏŽÎ½Ï„ÎµÏ‚. Αυτή η μέθοδος είναι ÏƒÎ¯Î³Î¿Ï…Ï Î± Î±Ï ÎºÎµÏ„Î¬ συνεπής με ένα σχέδιο Î¼ÎµÏ„Î±Ï„Ï Î¿Ï€Î®Ï‚ των σχέσεων εξουσίας, Î±ÎºÏ Î¹Î²ÏŽÏ‚ επειδή δεν αμφισβητεί Ï Î¹Î¶Î¹ÎºÎ¬ αυτές τις σχέσεις. Στην Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î± με το να διατυπώνονται αιτήματα Ï€Ï Î¿Ï‚ τους ÎºÏ…Î²ÎµÏ Î½ÏŽÎ½Ï„ÎµÏ‚, υποδηλώνεται πως απλές (αν και πιθανώς Î±ÎºÏ Î±Î¯ÎµÏ‚) Ï Ï…Î¸Î¼Î¯ÏƒÎµÎ¹Ï‚ των Ï„Ï‰Ï Î¹Î½ÏŽÎ½ σχέσεων ÎµÏ€Î±Ï ÎºÎ¿Ï Î½ για την Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¿Ï€Î¿Î¯Î·ÏƒÎ· του Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚ της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚. Αυτό που δεν αμφισβητείται σ’ αυτήν τη μέθοδο είναι η ίδια η ÎºÏ…Ï Î¯Î±Ï Ï‡Î· τάξη, Î±Ï†Î¿Ï Î±Ï…Ï„ÏŒ θα Î±Ï€ÎµÎ¹Î»Î¿Ï ÏƒÎµ το πολιτικό πλαίσιο της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚.

Αυτό που ÎµÎ¾Ï…Ï€Î±ÎºÎ¿Ï ÎµÏ„Î±Î¹ σ’ αυτή τη Ï€Ï Î¿ÏƒÎ­Î³Î³Î¹ÏƒÎ· για Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÎ® αλλαγή είναι το δόγμα της Ï€Ï Î¿Î¿Î´ÎµÏ…Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î±Ï‚ (όντως, μια απ’ τις πιο δημοφιλείς ταμπέλες στις Î¼Î­Ï ÎµÏ‚ μας ανάμεσα σε Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¿Ï Ï‚ και ÎµÎ»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ Î¹Î±ÎºÎ¿Ï Ï‚ -οι οποίοι μάλλον θα Ï€Ï Î¿Ï„Î¹Î¼Î¿Ï ÏƒÎ±Î½ να αφήσουν πίσω τους τις άλλες Î±Î¼Î±Ï…Ï Ï‰Î¼Î­Î½ÎµÏ‚ ταμπέλες- είναι Î±ÎºÏ Î¹Î²ÏŽÏ‚ αυτή του Â«Ï€Ï Î¿Î¿Î´ÎµÏ…Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï Â»). Î Ï Î¿Î¿Î´ÎµÏ…Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î± είναι η ιδέα πως η ÏƒÎ·Î¼ÎµÏ Î¹Î½Î® τάξη Ï€Ï Î±Î³Î¼Î¬Ï„Ï‰Î½ είναι αποτέλεσμα μιας ÏƒÏ…Î½ÎµÏ‡Î¿Ï Ï‚ (αν και πιθανώς «διαλεκτικής») διαδικασίας βελτίωσης, και πως αν Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î±Î¸Î®ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ (είτε μέσα από ψήφους, ψηφίσματα, Î´Î¹ÎºÎ±ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ αγώνες, πολιτική ανυπακοή, πολιτική βία ή ακόμα και μέσα από την κατάκτηση της εξουσίας -οτιδήποτε άλλο εκτός από την ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î® της) Î¼Ï€Î¿Ï Î¿Ï Î¼Îµ να Ï€Ï Î¿Ï‡Ï‰Ï Î®ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ αυτή τη διαδικασία ακόμη Ï€ÎµÏ Î±Î¹Ï„Î­Ï Ï‰. Η έννοια της Ï€Ï Î¿ÏŒÎ´Î¿Ï… και η Ï€Ï Î¿ÏƒÎ­Î³Î³Î¹ÏƒÎ· των Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÏŽÎ½ αιτημάτων, η οποία αποτελεί την Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ® ÎµÏ†Î±Ï Î¼Î¿Î³Î® της, Î±Î½Î±Î´ÎµÎ¹ÎºÎ½Ï Î¿Ï…Î½ μια άλλη ποσοτική πτυχή της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î®Ï‚ αντίληψης του ÎºÎ¿Î¹Î½Ï‰Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î¼ÎµÏ„Î±ÏƒÏ‡Î·Î¼Î±Ï„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï . Αυτός ο μετασχηματισμός είναι απλά ζήτημα Î¼Î¿Î¹Ï ÏŽÎ½, [ζήτημα] της θέσης κάποιου κατά μήκος μια συνεχόμενης Ï„Ï Î¿Ï‡Î¹Î¬Ï‚. Η σωστή Ï Ï Î¸Î¼Î¹ÏƒÎ· θα μας οδηγήσει «εκεί» (οπουδήποτε και αν Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ το «εκεί»). ÎœÎµÏ„Î±Ï Ï Ï Î¸Î¼Î¹ÏƒÎ· και επανάσταση είναι απλά Î´Î¹Î±Ï†Î¿Ï ÎµÏ„Î¹ÎºÎ¬ επίπεδα της ίδιας Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹ÏŒÏ„Î·Ï„Î±Ï‚. Τέτοιοι είναι οι Ï€Î±Ï Î±Î»Î¿Î³Î¹ÏƒÎ¼Î¿Î¯ της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚, η οποία Ï€Î±Ï Î±Î¼Î­Î½ÎµÎ¹ τυφλή στις ÏƒÏ…Î½Ï„Ï Î¹Ï€Ï„Î¹ÎºÎ­Ï‚ αποδείξεις πως η μοναδική Ï„Ï Î¿Ï‡Î¹Î¬ στην οποία Î²Ï Î¹ÏƒÎºÏŒÎ¼Î±ÏƒÏ„Îµ, τουλάχιστον από την άνοδο του ÎºÎ±Ï€Î¹Ï„Î±Î»Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ του Î²Î¹Î¿Î¼Î·Ï‡Î±Î½Î¹ÎºÎ¿Ï ÏƒÏ…ÏƒÏ„Î®Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚, είναι η αυξανόμενη φτωχοποίηση της Ï Ï€Î±Ï Î¾Î·Ï‚ και αυτό δεν Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να Î¼ÎµÏ„Î±Ï Ï Ï…Î¸Î¼Î¹ÏƒÏ„ÎµÎ¯.

Η Ï€Ï Î¿ÏƒÎ­Î³Î³Î¹ÏƒÎ· των Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÏŽÎ½ αιτημάτων και η πολιτική ανάγκη για ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¹Î¿Ï€Î¿Î¯Î·ÏƒÎ· οδηγεί επίσης την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ στο να αξιολογεί τους Î±Î½Î¸Ï ÏŽÏ€Î¿Ï…Ï‚ με βάση το αν Î±Ï€Î¿Ï„ÎµÎ»Î¿Ï Î½ μέλη Î´Î¹Î±Ï†ÏŒÏ Ï‰Î½ καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων ομάδων όπως Â«ÎµÏ Î³Î¬Ï„ÎµÏ‚Â», «γυναίκες», Â«Î­Î³Ï‡Ï Ï‰Î¼Î¿Î¹Â», «γκέι και λεσβίες» και πάει λέγοντας. Αυτή η ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¹Î¿Ï€Î¿Î¯Î·ÏƒÎ· είναι η βάση της πολιτικής των ταυτοτήτων. Η πολιτική των ταυτοτήτων είναι αυτή η ειδική Î¼Î¿Ï Ï†Î® ÏˆÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ·Ï‚ Î±Î½Ï„Î¹Ï€Î±Ï Î¬Î¸ÎµÏƒÎ·Ï‚, στην οποία οι καταπιεσμένοι διαλέγουνε να Ï„Î±Ï…Ï„Î¹ÏƒÏ„Î¿Ï Î½Îµ με μια Î¹Î´Î¹Î±Î¯Ï„ÎµÏ Î· κοινωνική ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¯Î± μέσω της οποίας η καταπίεσή τους ÎµÎ½Î¹ÏƒÏ‡Ï ÎµÏ„Î±Î¹ σαν μια υποτιθέμενη Î´Ï Î¬ÏƒÎ· αψήφησης της καταπίεσής τους. Στην Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î±, η συνεχόμενη Ï„Î±Ï Ï„Î¹ÏƒÎ· με αυτόν το κοινωνικό Ï ÏŒÎ»Î¿ Ï€ÎµÏ Î¹Î¿Ï Î¯Î¶ÎµÎ¹ την ικανότητα αυτών που Î±ÏƒÎºÎ¿Ï Î½ την πολιτική των ταυτοτήτων να Î±Î½Î±Î»Ï ÏƒÎ¿Ï…Î½ τη κατάστασή τους στη κοινωνία εις βάθος και να Î´Ï Î¬ÏƒÎ¿Ï…Î½ ως άτομα ενάντια στη καταπίεσή τους. Συνεπώς αυτό εγγυάται τη συνέχιση των κοινωνικών σχέσεων που Ï€Ï Î¿ÎºÎ±Î»Î¿Ï Î½ τη καταπίεσή τους. Αλλά μόνο ως μέλη ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¹ÏŽÎ½ αυτοί οι Î¬Î½Î¸Ï Ï‰Ï€Î¿Î¹ είναι Ï‡Ï Î®ÏƒÎ¹Î¼Î± πιόνια στους Ï€Î¿Î»Î¹Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ ÎµÎ»Î¹Î³Î¼Î¿Ï Ï‚ της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚, δεδομένου ότι τέτοιες κοινωνικές ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¯ÎµÏ‚ αναλαμβάνουν το Ï ÏŒÎ»Î¿ ομάδων πίεσης και εξουσίας εντός της Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ δομής.

Η πολιτική λογική της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚ με τις Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Ï„Î¹ÎºÎ­Ï‚ της Ï€Ï Î¿Ï‹Ï€Î¿Î¸Î­ÏƒÎµÎ¹Ï‚, την υιοθέτηση της Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¯Î±Ï‚ και της ποσοτικής ψευδαίσθησης και την αξιολόγηση των ατόμων ως απλά μέλη κοινωνικών ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¹ÏŽÎ½, είναι από τη Ï†Ï ÏƒÎ· της κολλεκτιβίστικη, καταστέλλοντας το άτομο ÏŽÏ‚ τέτοιο. Αυτό ÎµÎºÏ†Ï Î¬Î¶ÎµÏ„Î±Î¹ μέσω του καλέσματος Ï€Ï Î¿Ï‚ τα άτομα να θυσιάσουν τον εαυτό για τους ποικίλους ÏƒÎºÎ¿Ï€Î¿Ï Ï‚, Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î± και Î¿Ï Î³Î±Î½ÏŽÏƒÎµÎ¹Ï‚ της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚. Πίσω απ’ αυτά τα καλέσματα Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ κάποιος να εντοπίσει τις Ï‡ÎµÎ¹Ï Î±Î³Ï‰Î³Î¹ÎºÎ­Ï‚ ιδεολογίες της συλλογικής ταυτότητας, της συλλογικής ÎµÏ…Î¸Ï Î½Î·Ï‚ και της συλλογικής ενοχής. Άτομα που Î¿Ï Î¯Î¶Î¿Î½Ï„Î±Î¹ ως κομμάτια μιας Â«Ï€Ï Î¿Î½Î¿Î¼Î¹Î¿Ï Ï‡Î±Ï‚Â» ομάδας -Â«ÏƒÏ„Ï Î­Î¹Ï„Â», «λευκοί», Â«Î¬Î½Ï„Ï ÎµÏ‚Â», Â«Ï€Ï Ï‰Ï„Î¿ÎºÎ¿ÏƒÎ¼Î¹ÎºÎ¿Î¯Â», «μεσοαστοί»- Î¸ÎµÏ‰Ï Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ Ï…Ï€ÎµÏ Î¸Ï…Î½Î± για όλη την καταπίεση που αποδίδεται σε αυτήν την ομάδα. Αυτοί λοιπόν Ï‡ÎµÎ¹Ï Î±Î³Ï‰Î³Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ με το να Î´Ï Î¿Ï…Î½ έτσι ώστε να ÎµÎ¾Î¹Î»ÎµÏ‰Î¸Î¿Ï Î½Îµ απ’ αυτά τα «εγκλήματα», Ï€Î±Ï Î­Ï‡Î¿Î½Ï„Î±Ï‚ Ï…Ï€Î¿ÏƒÏ„Î®Ï Î¹Î¾Î· άνευ ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ στα κινήματα εκείνων που είναι πιο καταπιεσμένοι απ’ οτι οι ίδιοι. Άτομα που Î¿Ï Î¯Î¶Î¿Î½Ï„Î±Î¹ ως κομμάτια μιας καταπιεσμένης ομάδας Ï‡ÎµÎ¹Ï Î±Î³Ï‰Î³Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ με το να δέχονται μια συλλογική ταυτότητα στα πλαίσια μιας Ï…Ï€Î¿Ï‡Ï ÎµÏ‰Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Â«Î±Î»Î»Î·Î»ÎµÎ³Î³Ï Î·Ï‚Â» -γυναικεία αδελφότητα, εθνικισμός Î¼Î±Ï Ï Ï‰Î½, queer ταυτότητα κ.Ï„.λ. Αν αυτοί Î±Ï€Î¿Ï Ï Î¯ÏˆÎ¿Ï…Î½ ή ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ¬Ï Î¿Ï…Î½ βαθιά και Ï Î¹Î¶Î¿ÏƒÏ€Î±ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ¬ αυτή την ομαδική ταυτότητα, αυτό Î¹ÏƒÎ¿Ï Ï„Î±Î¹ με την αποδοχή της δικιάς τους καταπίεσης. Στην Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î± το άτομο που Î´Ï Î± μόνος του ή μόνη της (ή μόνο με Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚ που έχει Î±Î½Î±Ï€Ï„Ï Î¾ÎµÎ¹ αληθινή ÎµÎ³Î³Ï Ï„Î·Ï„Î±) ενάντια στην καταπίεσή του/της και την εκμετάλλευση όπως τη βιώνει στη ζωή του/της, ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï ÎµÎ¯Ï„Î±Î¹ για «αστικό ατομικισμό», Ï€Î±Ï Î¬ το γεγονός πως Ï€Î±Î»ÎµÏ ÎµÎ¹ Î±ÎºÏ Î¹Î²ÏŽÏ‚ ενάντια στην Î±Î»Î»Î¿Ï„Ï Î¯Ï‰ÏƒÎ·, στο Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼ÏŒ και τον ατομισμό, που είναι έμφυτο αποτέλεσμα της συλλογικής Î±Î»Î»Î¿Ï„Ï Î¹Ï‰Î¼Î­Î½Î·Ï‚ κοινωνικής Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹ÏŒÏ„Î·Ï„Î±Ï‚ την οποία το ÎºÏ Î¬Ï„Î¿Ï‚ και το κεφάλαιο -η επονομαζόμενη «αστική κοινωνία»- μας επιβάλλει.

Επειδή η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ είναι η ÎµÎ½ÎµÏ Î³Î® αντίληψη του ÎºÎ¿Î¹Î½Ï‰Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î±Î³ÏŽÎ½Î± ως πολιτικό Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î±, είναι ιδεολογική από πάνω Î¼Î­Ï‡Ï Î¹ κάτω. Ο αγώνας που διεξάγει η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ δε γεννιέται από τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα ÏŒÎ½ÎµÎ¹Ï Î± των εκμεταλλευόμενων, καταπιεσμένων, ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î·Î¼Î­Î½Ï‰Î½ και Î±Ï€Î¿ÏƒÏ„ÎµÏ Î·Î¼Î­Î½Ï‰Î½ ατόμων αυτής της κοινωνίας. Δεν Ï€Ï ÏŒÎºÎµÎ¹Ï„Î±Î¹ για τη Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹ÏŒÏ„Î·Ï„Î± των Î±Î½Î¸Ï ÏŽÏ€Ï‰Î½ που πασχίζουν να ÎµÏ€Î±Î½Î¿Î¹ÎºÎµÎ¹Î¿Ï€Î¿Î¹Î·Î¸Î¿Ï Î½ τη ζωή τους και Î±Î½Î±Î¶Î·Ï„Î¿Ï Î½ τα Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„Î± ÎµÏ Î³Î±Î»ÎµÎ¯Î± για να το κάνουν. Αντιθέτως είναι ένα διατυπωμένο Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î± στα μυαλά των Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ ÏŽÎ½ ηγετών ή στις Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Ï„Î¹ÎºÎ­Ï‚ συναντήσεις, που Ï…Ï€Î¬Ï Ï‡ÎµÎ¹ Ï€Î­Ï Î± και Ï€Ï Î¹Î½ από τους Î±Ï„Î¿Î¼Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ αγώνες των Î±Î½Î¸Ï ÏŽÏ€Ï‰Î½ και στο οποίο αυτοί οι τελευταίοι Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να Ï…Ï€Î¿Ï„Î±Ï‡Î¸Î¿Ï Î½. Όποιο και αν είναι το ÏƒÏ Î½Î¸Î·Î¼Î± του Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚ -σοσιαλισμός, κομμουνισμός, Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚, Î±Î»Î»Î·Î»ÎµÎ³Î³Ï Î· Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï Ï„Ï‰Î½ γυναικών, Î‘Ï†Ï Î¹ÎºÎ±Î½Î¿Î¯, δικαιώματα των ζώων, Î±Ï€ÎµÎ»ÎµÏ…Î¸Î­Ï Ï‰ÏƒÎ· της γης, Ï€Ï Î¹Î¼Î¹Ï„Î¹Î²Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚, ÎµÏ Î³Î±Ï„Î¹ÎºÎ® Î±Ï…Ï„Î¿Î´Î¹Î±Ï‡ÎµÎ¯Ï Î·ÏƒÎ· κ.Ï„.λ. κ.Ï„.λ.- δεν Ï€Î±Ï Î­Ï‡ÎµÎ¹ ένα ÎµÏ Î³Î±Î»ÎµÎ¯Î¿ για τα άτομα ώστε να το Ï‡Ï Î·ÏƒÎ¹Î¼Î¿Ï€Î¿Î¹Î®ÏƒÎ¿Ï…Î½ στους Î´Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ τους αγώνες ενάντια στη ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î±, Ï€Î±Ï Î¬ απαιτεί από τα άτομα να ανταλλάξουν την ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î± της Î¬Ï Ï‡Î¿Ï…ÏƒÎ±Ï‚ τάξης με την ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î± του Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¿Ï Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚. Με άλλα λόγια απαιτεί από τα άτομα να συνεχίσουν να εγκαταλείπουν την ικανότητά τους να ÎºÎ±Î¸Î¿Ï Î¯Î¶Î¿Ï…Î½ τη δική τους Ï Ï€Î±Ï Î¾Î·.

Στα ÎºÎ±Î»Ï Ï„ÎµÏ Î¬ της, η Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ® Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î¬Î¸ÎµÎ¹Î± ήταν από πάντα η συνολική Î¼ÎµÏ„Î±Ï„Ï Î¿Ï€Î® της Ï Ï€Î±Ï Î¾Î·Ï‚ βασισμένη στην επανοικιοποίηση της ζωής από κάθε άτομο Î¾ÎµÏ‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÏ„Î¬ που ÏƒÏ…Î½Î±Î½Î±ÏƒÏ„Ï Î­Ï†ÎµÏ„Î±Î¹ ÎµÎ»ÎµÏ Î¸ÎµÏ Î± με άλλους της επιλογής του. Αυτό το ÏŒÏ Î±Î¼Î± Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να Î²Ï ÎµÎ¸ÎµÎ¯ στα πιο ποιητικά Î³Ï Î±Ï€Ï„Î¬ σχεδόν κάθε Î³Î½Ï‰ÏƒÏ„Î¿Ï Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Ï , και είναι αυτό που έκανε τον Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÏƒÎ¼ÏŒ «τη συνείδηση της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚Â». Αλλά ποια η Ï‡Ï Î·ÏƒÎ¹Î¼ÏŒÏ„Î·Ï„Î± του να είναι κανείς η συνείδηση ενός κινήματος το οποίο δεν Î¼Î¿Î¹Ï Î¬Î¶ÎµÏ„Î±Î¹ και δεν Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να Î¼Î¿Î¹Ï Î±ÏƒÏ„ÎµÎ¯ το ÎµÏ Ï Î¿Ï‚ και το βάθος των Î¿Î½ÎµÎ¯Ï Ï‰Î½ του, αν αυτός επιθυμεί να Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¿Ï€Î¿Î¹Î®ÏƒÎµÎ¹ τα ÏŒÎ½ÎµÎ¹Ï Î¬ του; Στην Î¹ÏƒÏ„Î¿Ï Î¯Î± του Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Ï ÎºÎ¹Î½Î®Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚ αυτές οι ÎºÎ¿Î½Ï„Î¹Î½ÏŒÏ„ÎµÏ ÎµÏ‚ στην Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ Ï€Ï Î¿Î¿Ï€Ï„Î¹ÎºÎ­Ï‚ και Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ­Ï‚, όπως ο Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¿ÏƒÏ…Î½Î´Î¹ÎºÎ±Î»Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ και ο Ï€Î»Î±Ï„Ï†Î¿Ï Î¼Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚, ÎµÎ¼Ï€ÎµÏ Î¹ÎµÎ¯Ï‡Î±Î½ πάντα Ï€Î¿Î»Ï Î»Î¹Î³ÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ το ÏŒÎ½ÎµÎ¹Ï Î¿ και Ï€Î¿Î»Ï Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ το Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î±. Î¤ÏŽÏ Î± που η Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ έχει πάψει να είναι μια Î´Î¹Î±ÎºÏ Î¹Ï„Î¬ σημαντική Î´Ï Î½Î±Î¼Î· από την υπόλοιπη πολιτική ÏƒÏ†Î±Î¯Ï Î±, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο, είναι ÏƒÎ¯Î³Î¿Ï…Ï Î¿ οτι δεν Ï…Ï€Î¬Ï Ï‡ÎµÎ¹ κανένας λόγος να συνεχίσουμε να κουβαλάμε αυτή τη Î¼Ï…Î»ÏŒÏ€ÎµÏ„Ï Î± Î³Ï Ï Ï‰ απ’ το λαιμό μας. Η συνειδητοποίηση των Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÏŽÎ½ Î¿Î½ÎµÎ¯Ï Ï‰Î½, των Î¿Î½ÎµÎ¯Ï Ï‰Î½ κάθε ατόμου Î¹ÎºÎ±Î½Î¿Ï Î±ÎºÏŒÎ¼Î± να Î¿Î½ÎµÎ¹Ï ÎµÏ ÎµÏ„Î±Î¹ και να επιθυμεί Î±Î½ÎµÎ¾Î¬Ï Ï„Î·Ï„Î±, να είναι αυτόνομος Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³ÏŒÏ‚ της δικιάς του Ï Ï€Î±Ï Î¾Î·Ï‚, απαιτεί μια συνειδητή και Î±Ï…ÏƒÏ„Î·Ï Î® Ï Î®Î¾Î· με την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬. Στο ελάχιστο αυτή η Ï Î®Î¾Î· θα σήμαινε:

1. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· μιας πολιτικής αντίληψης του ÎºÎ¿Î¹Î½Ï‰Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î±Î³ÏŽÎ½Î±, μια Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· πως ο επαναστατικός αγώνας δεν είναι ένα Ï€Ï ÏŒÎ³Ï Î±Î¼Î¼Î±, αλλά αντιθέτως είναι ο αγώνας για την ατομική και την κοινωνική επανοικιοποίηση της ολότητας της ζωής. Ως τέτοια είναι από τη Ï†Ï ÏƒÎ· της αντί-πολιτική. Με άλλα λόγια, αντιτίθεται σε κάθε Î¼Î¿Ï Ï†Î® κοινωνικής Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚ -και κάθε μέθοδο αγώνα- στην οποία οι αποφάσεις για το πως να ζεις και να αγωνίζεσαι είναι Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼Î­Î½ÎµÏ‚ από την εκτέλεση αυτών των αποφάσεων, άσχετα με το πόσο Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¹ÎºÎ® και συμμετοχική Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να είναι αυτή η Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼Î­Î½Î· διαδικασία λήψης αποφάσεων.

2. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· του Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Ï„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï , εννοώντας με αυτό την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της ιδέας πως κάποια Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ· Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να Î±Î½Ï„Î¹Ï€Ï Î¿ÏƒÏ‰Ï€ÎµÏ ÏƒÎµÎ¹ εκμεταλλευόμενα άτομα ή ομάδες, τον κοινωνικό αγώνα, την επανάσταση ή την Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¯Î±. Επομένως την επιπλέον Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· των επίσημων Î¿Ï Î³Î±Î½ÏŽÏƒÎµÏ‰Î½ -κομμάτων, ενώσεων, ομοσπονδιών και των ομοίων τους- οι οποίες, εξαιτίας της Ï€Ï Î¿Î³Ï Î±Î¼Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ τους Ï†Ï ÏƒÎ·Ï‚, αναλαμβάνουν ένα τέτοιο Ï ÏŒÎ»Î¿ Î±Î½Ï„Î¹Ï€Ï Î¿ÏƒÏŽÏ€ÎµÏ…ÏƒÎ·Ï‚. Αυτό δεν σημαίνει την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της ικανότητας να Î¿Ï Î³Î±Î½ÏŽÎ½ÎµÎ¹Ï‚ ÏƒÏ…Î³ÎºÎµÎºÏ Î¹Î¼Î­Î½ÎµÏ‚ Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹ÏŒÏ„Î·Ï„ÎµÏ‚ Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„ÎµÏ‚ για τον επαναστατικό αγώνα, αλλά ÎºÏ…Ï Î¯Ï‰Ï‚ την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της υποβολής της Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚ ÎµÏ Î³Î±ÏƒÎ¹ÏŽÎ½ και σχεδίων στο Ï†Î¿Ï Î¼Î±Î»Î¹ÏƒÎ¼ÏŒ ενός Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚. Το μόνο Î­Ï Î³Î¿ που έχει φανεί Î¼Î­Ï‡Ï Î¹ Ï„ÏŽÏ Î± να απαιτεί επίσημη Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ· είναι η ανάπτυξη και η Î´Î¹Î±Ï„Î®Ï Î·ÏƒÎ· μιας επίσημης Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚.

3. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της Î´Î·Î¼Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¯Î±Ï‚ και της ποσοτικής ψευδαίσθησης. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της οπτικής πως ο Î±Ï Î¹Î¸Î¼ÏŒÏ‚ των οπαδών μιας υπόθεσης, ιδέας ή Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚ είναι αυτό που ÎºÎ±Î¸Î¿Ï Î¯Î¶ÎµÎ¹ τη Î´Ï Î½Î±Î¼Î· του αγώνα, Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ από ότι η ποιοτική αξία της Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ®Ï‚ αγώνα ως επίθεση ενάντια στους Î¸ÎµÏƒÎ¼Î¿Ï Ï‚ ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î±Ï‚ και ως επανοικειοποίηση της ζωής. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· κάθε θεσμοποιημένου ή τυποποιημένου Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿Ï… λήψης αποφάσεων και στην Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î± κάθε αντίληψης που αντιλαμβάνεται τους Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿Ï…Ï‚ λήψης αποφάσεων σαν μια στιγμή Î´Î¹Î±Ï‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÎ¼Î­Î½Î· από τη ζωή και την Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ®. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· επιπλέον της ευαγγελιστικής μεθόδου που πασχίζει να κατακτήσει τις μάζες. Μια τέτοια μέθοδος Î¸ÎµÏ‰Ï ÎµÎ¯ πως η Î¸ÎµÏ‰Ï Î·Ï„Î¹ÎºÎ® ÎµÎ¾ÎµÏ ÎµÏ Î½Î·ÏƒÎ· έχει ένα τέλος, πως κάποιος έχει την απάντηση στην οποία όλοι Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ Ï€Ï Î¿ÏƒÎºÎ¿Î»Î»Î·Î¸Î¿Ï Î½ και πως επομένως κάθε μέθοδος είναι αποδεκτή για τη διάδοση του Î¼Î·Î½Ï Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚, ακόμα και αν αυτή η μέθοδος Î±Î½Ï„Î¹ÎºÏ Î¿Ï ÎµÎ¹ ÏŒ,τι λέμε. Αυτό οδηγεί κάποιον στο να αναζητά ακολουθητές που αποδέχονται τη θέση του Ï€Î±Ï Î¬ ÏƒÏ…Î½Ï„Ï ÏŒÏ†Î¿Ï…Ï‚ και ÏƒÏ…Î½ÎµÏ Î³Î¿Ï Ï‚ με τους οποίους να συνεχίσει τις ÎµÎ¾ÎµÏ ÎµÏ…Î½Î®ÏƒÎµÎ¹Ï‚ του. Αντιθέτως Î±Î½Î±Ï†Î­Ï Î¿Î¼Î±Î¹ στην Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ® όχι του να πασχίζεις να εκτελέσεις τα σχέδια κάποιου, όσο ÎºÎ±Î»Ï Ï„ÎµÏ Î± Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯Ï‚ με Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿ συνεπή στις ιδέες, επιθυμίες και ÏŒÎ½ÎµÎ¹Ï Î± Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï„Î¿Ï… κάποιου, αλλά να Ï€Ï Î¿ÏƒÎµÎ»ÎºÏ ÎµÎ¹Ï‚ εν-δυνάμει συνενόχους με τους οποίους να Î±Î½Î±Ï€Ï„Ï ÏƒÏƒÎµÎ¹Ï‚ σχέσεις ÎµÎ³Î³Ï Ï„Î·Ï„Î±Ï‚ και να επεκτείνεις τη Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ® της ÎµÎ¾Î­Î³ÎµÏ ÏƒÎ·Ï‚.

4. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· του να ÎµÎºÏ†Ï Î¬Î¶ÎµÎ¹Ï‚ αιτήματα Ï€Ï Î¿Ï‚ τους εξουσιαστές επιλέγοντας ÎºÎ±Î»Ï Ï„ÎµÏ Î± μια Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ® άμεσης Î´Ï Î¬ÏƒÎ·Ï‚ και επίθεσης. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της ιδέας πως Î¼Ï€Î¿Ï Î¿Ï Î¼Îµ να Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¿Ï€Î¿Î¹Î®ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ την επιθυμία μας για Î±Ï…Ï„Î¿Ï€Ï Î¿ÏƒÎ´Î¹Î¿Ï Î¹ÏƒÎ¼ÏŒ μέσα από Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÎ¬ αιτήματα τα οποία, στην ÎºÎ±Î»Ï Ï„ÎµÏ Î·, Ï€Ï Î¿ÏƒÏ†Î­Ï Î¿Ï…Î½ μόνο μια Ï€Ï Î¿ÏƒÏ‰Ï Î¹Î½Î® βελτίωση της Î²Î»Î±Î²ÎµÏ ÏŒÏ„Î·Ï„Î±Ï‚ της κοινωνικής τάξης του κεφαλαίου. Την Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· της αναγκαιότητας να ÎµÏ€Î¹Ï„ÎµÎ¸Î¿Ï Î¼Îµ σ’ αυτή τη κοινωνία στο ÏƒÏ Î½Î¿Î»ÏŒ της, να ÎµÏ€Î¹Ï„Ï Ï‡Î¿Ï…Î¼Îµ μια Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ® και Î¸ÎµÏ‰Ï Î·Ï„Î¹ÎºÎ® γνώση σε κάθε ÎµÏ€Î¹Î¼Î­Ï Î¿Ï…Ï‚ αγώνα του συνόλου που Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î±Ï†ÎµÎ¯. Με τον ίδιο Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿, την ικανότητα να βλέπουμε τι είναι δυνητικά επαναστατικό -τι έχει μετατοπιστεί Ï€Î­Ï Î± από τη λογική των αιτημάτων και των Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÏŽÎ½ αλλαγών- στους Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ ÎºÎ¿Î¹Î½Ï‰Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ αγώνες, από τη στιγμή, που τελικά κάθε Ï Î¹Î¶Î¿ÏƒÏ€Î±ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ®, ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ® Ï Ï‰Î³Î¼Î® έχει Ï€Ï…Ï Î¿Î´Î¿Ï„Î·Î¸ÎµÎ¯ από έναν αγώνα που Î¬Ï Ï‡Î¹ÏƒÎµ σαν μια Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î¬Î¸ÎµÎ¹Î± να ÎºÎµÏ Î´Î¯ÏƒÎµÎ¹ Î¼ÎµÏ Î¹ÎºÎ¬ αιτήματα, ο οποίος όμως μετατοπίστηκε στην Ï€Ï Î¬Î¾Î· από το να απαιτεί ÏŒ,τι ήταν επιθυμητό στο να το Î±Î´Ï Î¬Î¾ÎµÎ¹ και με το Ï€Î±Ï Î±Ï€Î¬Î½Ï‰.

5. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της ιδέας της Ï€Ï Î¿ÏŒÎ´Î¿Ï…, της ιδέας πως η ÏƒÎ·Î¼ÎµÏ Î¹Î½Î® τάξη Ï€Ï Î±Î³Î¼Î¬Ï„Ï‰Î½ είναι το αποτέλεσμα μιας ÏƒÏ…Î½ÎµÏ‡Î¿Ï Ï‚ διαδικασίας βελτίωσης που Î¼Ï€Î¿Ï Î¿Ï Î¼Îµ να εξελίξουμε ακόμη Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿, πιθανώς Î¼Î­Ï‡Ï Î¹ και την αποθέωση της, αν Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î±Î¸Î®ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ. Την Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· πως η Ï„Ï‰Ï Î¹Î½Î® Ï„Ï Î¿Ï‡Î¹Î¬ -την οποία οι ÎºÏ…Î²ÎµÏ Î½ÏŽÎ½Ï„ÎµÏ‚ και η πιστή Ï ÎµÏ†Î¿Ï Î¼Î¹ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ® και «επαναστατική» αντιπολίτευσή τους Î±Ï€Î¿ÎºÎ±Î»Î¿Ï Î½ Â«Ï€Ï ÏŒÎ¿Î´Î¿Â»- είναι από τη Ï†Ï ÏƒÎ· της επιβλαβής για την ατομική ÎµÎ»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ Î¯Î±, την ÎµÎ»ÎµÏ Î¸ÎµÏ Î· ÏƒÏ…Î½Î±Î½Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î®, τις υγιείς Î±Î½Î¸Ï ÏŽÏ€Î¹Î½ÎµÏ‚ σχέσεις, την ολότητα της ζωής και του ίδιου του πλανήτη. Την Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· πως αυτή η Ï„Ï Î¿Ï‡Î¹Î¬ Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να οδηγηθεί σε ένα τέλος και νέοι Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿Î¹ ζωής και ÏƒÏ…ÏƒÏ‡ÎµÏ„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να Î±Î½Î±Ï€Ï„Ï…Ï‡Î¸Î¿Ï Î½ αν ÏƒÎºÎ¿Ï€ÎµÏ Î¿Ï…Î¼Îµ στην Ï€Î»Î®Ï Î· αυτονομία και ÎµÎ»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ Î¯Î±. (Αυτό δεν οδηγεί Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„Î± σε μια απόλυτη Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της τεχνολογίας και του Ï€Î¿Î»Î¹Ï„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï , και μια τέτοια Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· δεν αποτελεί την τελική Î³Ï Î±Î¼Î¼Î® της Ï Î®Î¾Î·Ï‚ με την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬, αλλά η Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της Ï€Ï Î¿ÏŒÎ´Î¿Ï… ÏƒÎ¯Î³Î¿Ï…Ï Î± σημαίνει μια επιθυμία να εξετάσουμε και να αμφισβητήσουμε ÏƒÎ¿Î²Î±Ï Î¬ και ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ¬ τον πολιτισμό και την τεχνολογία, και ÎµÎ¹Î´Î¹ÎºÏŒÏ„ÎµÏ Î± τη βιομηχανοποίηση. Αυτοί που δεν ÎµÏ€Î¹Î¸Ï…Î¼Î¿Ï Î½ να Î±Î½Î±Î´ÎµÎ¹ÎºÎ½Ï Î¿Ï…Î½ τέτοια ÎµÏ Ï‰Ï„Î®Î¼Î±Ï„Î± το Ï€Î¹Î¸Î±Î½ÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ είναι να συνεχίσουν να Î´Î¹Î±Ï„Î·Ï Î¿Ï Î½ το Î¼Ï Î¸Î¿ της Ï€Ï Î¿ÏŒÎ´Î¿Ï….)

6. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της πολιτικής των ταυτοτήτων. Την Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· πως, ενώ ποικίλες ομάδες εκμεταλλευόμενων βιώνουν την Î±Ï€Î¿ÏƒÏ„Î­Ï Î·ÏƒÎ® τους με Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿Ï…Ï‚ ανάλογους με την καταπίεση τους και η ανάλυση αυτών των Î¹Î´Î¹Î±Î¹Ï„ÎµÏ Î¿Ï„Î®Ï„Ï‰Î½ είναι Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„Î· για να καταλάβουμε Ï€Î»Î®Ï Ï‰Ï‚ πως Î»ÎµÎ¹Ï„Î¿Ï…Ï Î³ÎµÎ¯ η ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î±, Ï€Î±Ï â€™ όλα αυτά, η Î±Ï€Î¿ÏƒÏ„Î­Ï Î·ÏƒÎ· είναι η κατεξοχήν Î±Ï Ï€Î±Î³Î® της ικανότητας από καθέναν από μας σαν άτομα να Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î¿Ï Î¼Îµ τις ζωές μας με τους Î´Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ μας ÏŒÏ Î¿Ï…Ï‚ σε ÎµÎ»ÎµÏ Î¸ÎµÏ Î· ÏƒÏ…Î½Î±Î½Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î® με άλλους. Η επανοικειοποίηση της ζωής σε κοινωνικό επίπεδο, όπως και η Ï€Î»Î®Ï Î·Ï‚ επανοικειοποίηση της σε ατομικό επίπεδο, Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να συμβεί μόνο όταν σταματήσουμε να ταυτίζουμε τους ÎµÎ±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚ μας ÎºÏ…Ï Î¯Ï‰Ï‚ με ÏŒÏ Î¿Ï…Ï‚ κοινωνικών ταυτοτήτων.

7. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· του ÎºÎ¿Î»ÎµÎºÏ„Î¹Î²Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï , της υποταγής του ατόμου στην ομάδα. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της ιδεολογίας της συλλογικής ÎµÏ…Î¸Ï Î½Î·Ï‚ (μια Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· που δεν σημαίνει την Î¬Ï Î½Î·ÏƒÎ· κοινωνικής ή ταξικής ανάλυσης, αλλά Î±Ï€Î¿Î¼Î±ÎºÏ Ï Î½ÎµÎ¹ την ηθική ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ® από μια τέτοια ανάλυση και Î±Ï Î½ÎµÎ¯Ï„Î±Î¹ την επικίνδυνη Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ® του να ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï ÎµÎ¯Ï‚ άτομα για Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹ÏŒÏ„Î·Ï„ÎµÏ‚ που έχουν γίνει στο όνομα μιας κοινωνικής ÎºÎ±Ï„Î·Î³Î¿Ï Î¯Î±Ï‚ ή έχουν αποδοθεί σε αυτή και της οποίας Î¸ÎµÏ‰Ï Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ πως Î±Ï€Î¿Ï„ÎµÎ»Î¿Ï Î½ κομμάτια, κάτι όμως για το οποίο αυτοί δεν είχανε καμία επιλογή -Ï€.χ. Â«Î•Î²Ï Î±Î¯Î¿Î¹Â», Â«Î³Ï Ï†Ï„Î¿Î¹Â», Â«Î±Ï ÏƒÎµÎ½Î¹ÎºÎ¿Î¯Â», «λευκοί» κ.Ï„.λ.). Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της ιδέας πως ο καθένας, είτε εξαιτίας κάποιου Â«Ï€Ï Î¿Î½Î¿Î¼Î¯Î¿Ï…Â» είτε εξαιτίας του οτι υποτίθεται πως είναι μέλος σε μια Î¾ÎµÏ‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÏ„Î® καταπιεζόμενη ομάδα, οφείλει άνευ ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ Î±Î»Î»Î·Î»ÎµÎ³Î³Ï Î· σε κάθε αγώνα ή κίνημα και την Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· πως μια τέτοια αντίληψη είναι μια μεγάλη Ï€Î±Ï ÎµÎ¼Ï€ÏŒÎ´Î¹ÏƒÎ· σε οποιαδήποτε ÏƒÎ¿Î²Î±Ï Î® επαναστατική διαδικασία. Τη Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î¯Î± συλλογικών σχεδίων και Î´Ï Î±ÏƒÏ„Î·Ï Î¹Î¿Ï„Î®Ï„Ï‰Î½ που ÎµÎ¾Ï…Ï€Î·Ï ÎµÏ„Î¿Ï Î½ τις ανάγκες και τις επιθυμίες των εμπλεκόμενων ατόμων και όχι το Î±Î½Ï„Î¯ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î¿. Την Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· πως η θεμελιώδης Î±Î»Î»Î¿Ï„Ï Î¯Ï‰ÏƒÎ· που επιβάλλεται από το κεφάλαιο δεν βασίζεται σε καμία Ï…Ï€Î­Ï -ατομικιστική ιδεολογία που ίσως Ï€Ï Î¿Ï‰Î¸ÎµÎ¯, αλλά Ï€Ï Î¿ÎºÏ Ï€Ï„ÎµÎ¹ Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ από το συλλογικό σχέδιο Ï€Î±Ï Î±Î³Ï‰Î³Î®Ï‚ που αυτό επιβάλλει, το οποίο Î±Ï€Î±Î»Î»Î¿Ï„Ï Î¹ÏŽÎ½ÎµÎ¹ τις ατομικές Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î¹ÎºÎ­Ï‚ μας ικανότητες για να ÎµÎºÏ€Î»Î·Ï ÏŽÏƒÎµÎ¹ τους στόχους του. Την Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· της ÎµÎ»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ Î¯Î±Ï‚ κάθε ατόμου Î¾ÎµÏ‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÏ„Î¬ να Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ να ÎºÎ±Î¸Î¿Ï Î¯Î¶ÎµÎ¹ τις συνθήκες Ï Ï€Î±Ï Î¾Î·Ï‚ του/της με ÎµÎ»ÎµÏ Î¸ÎµÏ Î· ÏƒÏ…Î½Î±Î½Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î® με άλλους της επιλογής του/της -Ï€.χ. την ατομική και την κοινωνική επανοικειοποίηση της ζωής- σαν το Ï€Ï Ï‰Ï„Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÏŒ στόχο της επανάστασης.

8. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· της ιδεολογίας, δηλαδή, την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· κάθε Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î¿Ï‚, ιδέας, Î±Ï†Î±Î¯Ï ÎµÏƒÎ·Ï‚, Î¹Î´Î±Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î® Î¸ÎµÏ‰Ï Î¯Î±Ï‚ που τοποθετείται πάνω από τη ζωή και τα άτομα σαν ένα ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÎºÎµÏ Î±ÏƒÎ¼Î± το οποίο Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να Ï…Ï€Î·Ï ÎµÏ„Î¿Ï Î½. Την Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· επομένως του Î˜ÎµÎ¿Ï , του ÎšÏ Î¬Ï„Î¿Ï…Ï‚, του Έθνους, της Φυλής κ.Ï„.λ. αλλά επίσης του Î‘Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï , του Î Ï Î¹Î¼Î¹Ï„Î¹Î²Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï , του ÎšÎ¿Î¼Î¼Î¿Ï…Î½Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï , της Î•Î»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ Î¯Î±Ï‚, της Λογικής, του Ατόμου κ.Ï„.λ. όταν αυτά γίνονται ιδανικά στα οποία κάποιος θυσιάζει τον εαυτό του, τις επιθυμίες του, τις φιλοδοξίες του, τα ÏŒÎ½ÎµÎ¹Ï Î¬ του. Τη Ï‡Ï Î®ÏƒÎ· των ιδεών, Î¸ÎµÏ‰Ï Î·Ï„Î¹ÎºÏŽÎ½ Î±Î½Î±Î»Ï ÏƒÎµÏ‰Î½ και την ικανότητα να σκέφτεται κανείς λογικά, Î±Ï†Î±Î¹Ï ÎµÏ„Î¹ÎºÎ¬ και ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ¬, ως ÎµÏ Î³Î±Î»ÎµÎ¯Î± για να Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¿Ï€Î¿Î¹Î®ÏƒÎµÎ¹ τους στόχους του, για επανοικειοποιηθεί τη ζωή και να Î´Ï Î± ενάντια σε οτι στέκεται στο Î´Ï ÏŒÎ¼Î¿ αυτής της επανοικειοποίησης. Την Î¬Ï Î½Î·ÏƒÎ· των ÎµÏ ÎºÎ¿Î»Ï‰Î½ απαντήσεων που Î­Ï Ï‡Î¿Î½Ï„Î±Î¹ να Î»ÎµÎ¹Ï„Î¿Ï…Ï Î³Î®ÏƒÎ¿Ï…Î½ σαν Ï€Î±Ï Ï‰Ï€Î¯Î´ÎµÏ‚ στις Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î¬Î¸ÎµÎ¹ÎµÏ‚ κάποιου να εξετάσει την Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î± που αντιμετωπίζει, για Ï‡Î¬Ï Î· της ÏƒÏ…Î½ÎµÏ‡Î¿Ï Ï‚ αμφισβήτησης και Î¸ÎµÏ‰Ï Î·Ï„Î¹ÎºÎ®Ï‚ ÎµÎ¾ÎµÏ ÎµÏ Î½Î·ÏƒÎ·Ï‚.

Όπως το βλέπω, αυτά είναι που Î±Ï€Î¿Ï„ÎµÎ»Î¿Ï Î½Îµ μια αληθινή Ï Î®Î¾Î· με την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬. Όπου λείπουν οι Ï€Î±Ï Î±Ï€Î¬Î½Ï‰ Î±Ï€Î¿Ï Ï Î¯ÏˆÎµÎ¹Ï‚ -είτε στη Î¸ÎµÏ‰Ï Î¯Î± είτε στη Ï€Ï Î¬Î¾Î·- σημαίνει ότι Ï€Î±Ï Î±Î¼Î­Î½Î¿Ï…Î½ Î±Ï€Î¿Î¼ÎµÎ¹Î½Î¬Ï Î¹Î± της Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬Ï‚, και αυτό είναι ένα εμπόδιο στα σχέδια μας για Î±Ï€ÎµÎ»ÎµÏ…Î¸Î­Ï Ï‰ÏƒÎ·. Από τη στιγμή που η Ï Î®Î¾Î· με την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ βασίζεται στην αναγκαιότητα να ÎµÎ»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ ÏŽÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ την Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î¹ÎºÎ® της Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¯Î±Ï‚ από τα ÏŒÏ Î¹Î± της πολιτικής, αυτό ÏƒÎ¯Î³Î¿Ï…Ï Î± δεν είναι μια Ï€Ï Î¿ÏƒÎ­Î³Î³Î¹ÏƒÎ· Ï€Ï Î¿Ï‚ τη δεξιά ή κάποιο άλλο τμήμα του Ï€Î¿Î»Î¹Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï Ï†Î¬ÏƒÎ¼Î±Ï„Î¿Ï‚. Αποτελεί Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ μια Î±Î½Î±Î³Î½ÏŽÏ Î¹ÏƒÎ· πως ένας αγώνας για τη Î¼ÎµÏ„Î±Ï„Ï Î¿Ï€Î® της ολότητας της ζωής, ένας αγώνας να Ï€Î¬Ï Î¿Ï…Î¼Îµ πίσω τις ζωές μας, ως δικές μας σε μια συλλογική κίνηση για ατομική Ï€Ï Î±Î³Î¼Î¬Ï„Ï‰ÏƒÎ·, Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ μόνο να Ï€Î±Ï ÎµÎ¼Ï€Î¿Î´Î¹ÏƒÏ„ÎµÎ¯ από πολιτικά Ï€Ï Î¿Î³Ï Î¬Î¼Î¼Î±Ï„Î±, «επαναστατικές» Î¿Ï Î³Î±Î½ÏŽÏƒÎµÎ¹Ï‚ και ιδεολογικές κατασκευές που Î±Ï€Î±Î¹Ï„Î¿Ï Î½Îµ την Ï…Ï€Î·Ï ÎµÏƒÎ¯Î± μας, επειδή αυτές, όπως το ÎºÏ Î¬Ï„Î¿Ï‚ και το κεφάλαιο, Î±Ï€Î±Î¹Ï„Î¿Ï Î½Îµ να δώσουμε τις ζωές μας σ’ αυτά, και όχι να τις Ï€Î¬Ï Î¿Ï…Î¼Îµ στα Ï‡Î­Ï Î¹Î± μας. Τα ÏŒÎ½ÎµÎ¹Ï Î± μας είναι Ï€Î¿Î»Ï Î¼ÎµÎ³Î±Î»Ï Ï„ÎµÏ Î± από τα στενά ÏŒÏ Î¹Î± των πολιτικών σχεδιασμών. Είναι ÎºÎ±Î¹Ï ÏŒÏ‚ Ï„ÏŽÏ Î± να αφήσουμε πίσω μας την Î±Ï Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Î¬ και να συνεχίσουμε τον κεφάτο Î´Ï ÏŒÎ¼Î¿ μας Ï€Ï Î¿Ï‚ το άγνωστο της ÎµÎ¾Î­Î³ÎµÏ ÏƒÎ·Ï‚ και της Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î¯Î±Ï‚ γεμάτων και Î±Ï…Ï„Î¿Ï€Ï Î¿ÏƒÎ´Î¹Î¿Ï Î¹Î¶ÏŒÎ¼ÎµÎ½Ï‰Î½ ζωών.

Wolfi Landstreicher.